pl en
Your web browser is too old or does not support JavaScript. This page will not display as intended.

Schwinn

Ignaz Schwinn urodził się w Hardheim w Baden, w Niemczech w roku 1860. Pracował w jednej z wytwórni bicykli, pojazdów popularnych w Europie pod koniec XIX wieku, poprzedzających powstanie nowoczesnego roweru.

[img]W roku 1891 Schwinn wyemigrował do USA. W 1895, dzięki finansowemu wsparciu innego niemieckiego emigranta, Adolpha Fredericka Williama Arnold (z zawodu rzeźnika), założył firmę Arnold, Schwinn & Company. Jej powstanie zbiegło się z nagłym rowerowym szleństwem, jakie ogarnęło Amerykę. Chicago stało się centrum nowego rowerowego przemysłu; działało tam 30 fabryk, produkujących dziennie tysiące rowerów. Na przełomie wieków w USA sprzedawano ponad milion rowerów rocznie.

Boom rowerowy był jednak krótkotrwały. Samochody i motocykle szybko zaczęły wypierać rowery z ulic. W roku 1905 roczna sprzedaż rowerów spadła do 25% poziomu osiągniętego w 1900. Wiele mniejszych wytwórni zostało wtedy wykupionych przez większe firmy lub zbankrutowało. W Chicago pozostało tylko 12 producentów rowerów. Konkurencja stała się ostra, zarówno przy zawieraniu kontraktów na produkcję części, jak i przy walce o zamówienia z domów towarowych, w których wtedy sprzedawano większość rowerów. Ignaz Schwinn rozumiał, że przetrwają najsilniejsi, zakupił więc kilka mniejszych wytwórni i zbudował nowoczesną fabrykę na zachodnich brzeżach Chicago, aby móc produkować rowery masowo mniejszym kosztem. W roku 1912 zakupił firmę motocyklową Excelsior Motorcycle Company (nie należy jej mylić z brytyjską firmą Excelsior), a w 1917 zakupił też Henderson Company, tworząc firmę Excelsior-Henderson. Choć branża motocyklowa przeżywała wtedy trudności, nowy motocyklowy dział Schwinna rozwijał się całkiem dobrze. W roku 1928 był na trzeciej pozycji, tuż za markami Indian i Harley-Davidson. Niestety pod koniec lat 20-tych krach giełdowy zdziesiątkował przemysł motocyklowy, kończąc też istnienie marki Excelsior-Henderson. Produkcję tych motocykli przerwano w roku 1931.

[img]Wielki Kryzys sprawił, że Arnold, Schwinn, & Co. (ta nazwa firmy pozostała niezmieniona aż do 1967) był na krawędzi bankructwa. Syn Ignaza, Frank W. Schwinn (zwany “F.W”), przejął wtedy kierownictwo. Skoncentrował swą uwagę całkomwicie na rowerach i zdołał doprowadzić do opracowania taniego modelu, który znalazł trwały zbyt i zarazem zapewnił Schwinnowi opinię innowacyjnej firmy. F. W. Schwinn odbył podróż po Europie, szukając pomysłów. Po powrocie do Chicago, w roku 1933, zaproponował model Schwinn B-10E Motorbike. Był to rower młodzieżowy zrobiony tak, by przypominał nieco motocykl. Wprowadzono go na rynek pod nazwą Aerocycle. Niedługo potem Schwinn zajął się też sponsorowaniem drużymy kolarskiej i na podstawie zebranych doświadczeń opracował nowy rower wyścigowy, Paramount. 17 maja 1941 Alfred Letourneur na rowerze Schwinna pobił światowy rekord prędkości, osiągając 175 km/h (109 mph) w jeździe za samochodem na autostradzie w rejonie Los Angeles.

[img]W latach 50-tych Schwinn próbował zdominować amerykański rynek rowerowy. Zabronił zmiany znaków firmowych swych produktów - była to wtedy popularna praktyka - i zaczął prowadzić agresywną politykę dystrybucyjną, stosując różne sztuczki by nakłonić niezależnych pośredników do rezygnacji z handlu innymi markami rowerów. Pod koniec dekady został oskarżony o praktyki monopolistyczne i zmuszony do zreformowania swego systemu dystrybucji. Schwinn sprzedawał rowery, przede wszystkim dziecięce i mlodzieżowe, do początku lat 90-tych. Później nie był już w stanie konkurować z tanimi wyrobami z Azji. Bankructwo firmy ogłoszono w roku 1992. Niedługo potem markę wykupiła firma Pacific Cycle, która z kolei została potem wykupiona przez korporację Dorel Industries.

Tradycja rodziny Schwinn nie zaniknęła jednak całkowicie; w roku 1993 Richard Schwinn, wnuk Ignaza Schwinna, w spółce z Markiem Mullerem kupił założoną przez Schwinna w 1980 wytwórnię rowerów Paramount w Waterford, Wisconsin. Założyli tam firmę Waterford Precision Cycles, która działa do dziś. W 2003 zatrudniała 18 pracowników. Zajmuje się budową zaawansowanych, ultralekkich wyścigówek, dostosowanych do potrzeb indywidualnego użytkownika.

[img][img][img][img]