Motograziella

Motograziella, miniaturowy składany motocykl włoskiej firmy Carnielli. Produkowany w latach 1968-1979. „Graziella” oznacza „pełna wdzięku, powabna”. Więcej szczegółów na temat remontu

Motograziella była wyposażona w legendarny silnik Sachs 502 o pojemności 50 cm³. Silnik ten był używany w wielu mopedach i motocyklach z tamtych lat (jak Herkules lub DKW).

Do roku 1971 Motograziella nie miała amortyzacji tylnego koła i była sprzedawana w jednym tylko kolorze: był to intensywny, lazurowy błękit. Od roku 1971 wprowadzono amortyzację i poszerzono paletę barw o jaskrawą czerwień oraz zieleń.

U góry: po złożeniu motocykl mieścił się w samochodowym bagażniku.

U góry: dodatkowe akcesoria, które można było nabyć wraz z Motograziellą. Był to zapewne jedyny na świecie motocykl, który można było kupić razem z przeznaczoną na niego torbą.

Carnielli

Teodoro Carnielli z Vittorio Veneto był rzemieślnikiem; prowadził niewielki wasztat, w którym naprawiał i robił rowery. Był entuzjastą kolarstwa i wkrótce został przewodniczącym lokalnego związku rowerowego. Był jednym z pierwszych, którzy poznali się na niezwykłym talencie Ottavia Bottecchia, który wkrótce miał zostać pierwszym w historii włoskim zwycięzcą Tour de France. Carnielli namówił Bottecchię, by wykorzystał swe doświadczenie oraz popularność i wraz z nim zaprojektował i wypromował nową markę rowerów wyścigowych. Po tajemniczej śmierci Bottecchi w roku 1927 (kolarz został znaleziony na poboczu ze zmasakrowaną czaszką, podczas gdy leżący nieopodal rower nie nosił śladów kolizji) Carnielli sam kontynuował tę działalność, nie zmieniając nazwy roweru. Stopniowo jego warsztat rozrósł się w pokaźną wytwórnię; w latach trzydziestych przy produkcji rowerów Bottecchi zatrudnionych było około 100 robotników. Od 1931 Carnielli podjął produkcję lekkich motocykli, sprzedawanych pod nazwami Trionfo i Vittoria, a jego rowerowa oferta obejmowała wiele typów i modeli – przy czym sztandarowym produktem postał rower wyścigowy. Teodoro Carnielli pozostał wielkim entuzjastą wyścigów kolarskich i często sponsorował kolarzy ścigających się na jego maszynach.

W roku 1951 Guido Carnielli, syn Teodora wpadł na wspaniały pomysł; dzięki niemu powstał pierwszy na świecie stacjonarny rower treningowy. W latach 1952-1953 wdrożono również produkcję kilku mopedów z silnikami o pojemności do 50 cm³ oraz lekkich motocykli: 75, 98 i 125 cm³.

Na początku lat sześćdziesiątych Guido wpadł na kolejny rewolucyjny pomysł. Był to okres szybko rosnącego dobrobytu włoskiego społeczeństwa i obywatele masowo kupowali samochody. Guido postanowił zbudować składany motocykl na małych kółkach, który dałoby się łatwo przewozić autem. Opracowanie takiego modelu okazało się sporym obciążeniem finansowym dla firmy, jednak w 1963 roku GRAZIELLA była gotowa i okazała się wielkim sukcesem. Jej projektantem był Rinaldo Donzelli. Swą nazwę zapewne otrzymała od gazety, która pierwsza ją reklamowała. Pod koniec lat sześćdziesiątych sędziwy Teodoro przekazał firmę swym synom, Guido i Mario. Motograziella pozostała na rynku aż do zamknięcia firmy na początku lat osiemdziesiątych.