"Pierwsze tandemy zaczęły się pojawiać na drogach około roku 1893, wtedy, gdy rozpowszechniły się pompowane opony. Robiono je z myślą o użytkowaniu przez dżentelmena w towarzystwie damy, i wszystkie wczesne modele wykonywano tak, by dama siedziała z przodu. Prekursorami takich konstrukcji były firmy: Humber, Singer, Rudge, Raleigh, Whitworth oraz Chater Lea. Dama musiała siedzieć z przodu, gdyż było to miejsce honorowe. Zupełnie nie brano pod uwagę faktu, ze w razie kolizji była bardziej narażona na potłuczenie, jak również że musiała marznąć na wietrze. Kierowanie rowerem trzeba jednak było, naturalnie, powierzyć mężczyźnie, dlatego kierownice musiały być połączone biegnącym z boku prętem. Dama siedząca z przodu miała trzymać kierownicę, ale nie skręcać; skręcał jej towarzysz, jadący z tyłu. Gdy przejawiała własną inicjatywę, narażała siebie i partnera na upadek."
- The Cycle Industry, Its Origin, History, and Latest Developments
![[img]](/file/rear_steering_tandems_history/img_1.jpg)
Do roku 1897 konstrukcję tandemu ulepszono już na tyle, że ich popularność zaczęła szybko rosnąć. Tandemy z tylnym sterowaniem, opisane powyżej, w Ameryce były zwane 'courting bikes' (co można tłumaczyć jako "kurtuazyjne" rowery). Ci, którzy mogli sobie pozwolić na taką zabawkę, używali ich do zabierania dam swego serca na przejażdżki w plener. W ten sposób tandemy bez wątpienia przyczyniły się do pewnego rozluźnienia sztywnych reguł panujących w epoce wiktoriańskiej.
Rozróżniano wtedy dwa rodzaje tandemów: męsko-damskie, przeznaczone na randki (niezależnie od tego czy dama miała siedzieć z przodu czy też - jak to potem stało się częstszym rozwiązaniem - z tyłu), oraz wyłącznie męskie, o sportowym charakterze. Dwóch zgodnie pedałujących mężczyzn mogło rozwinąć na takiej maszynie znacznie większą prędkość niż pojedynczy cykliści.
(z www.oldbike.eu)