Solex

Firma Solex została założona w 1905 przez Marcela Mennessona i Maurice'a Goudarda i początkowo zajmowała się wytwarzaniem chłodnic samochodowych. Chłodnice te były stosowane w kilku markach ówczesnych samochodów, jak Delauney-Belleville, a także w autobusach należących do Paris General Omnibus Co. Po pierwszej wojnie światowej zapotrzebowanie na tę produkcję spadło, w związku z czym firma Solex zakupiła prawa do patentu Jouffrettta and Renée i zajęła się produkcją gaźników. Gaźniki firmy Solex aż do połowy lat 80-tych były kupowane przez wielu europejskich producentów samochodów, jak Volkswagen, Fiat, Alfa Romeo, Audi, Ford, BMW, Peugeot, Opel i wielu innych. Prototyp pojazdu znanego jako Velosolex powstał w 1941.

Początkowo Solex korzystał z ram innych producentów, np. z rowerów Alcyon. Dodawał do nich silniki własnej konstrukcji o pojemności 45 cm³. Masowa produkcja nowego silnika zaczęła się w kwietniu 1946, a jego oficjalnym debiutem była prezentacja na paryskiej wystawie w Grand-Palais w październiku 1946, gdzie wzbudził spore zainteresowanie. Cały pojazd – rower z silnikiem – sprzedawano pod nazwą Velosolex. Dwa lata później, w 1948, jego łączna produkcja osiągnęła 25 tysięcy sztuk. Cena pojazdu wynosiła wtedy około 20 tys. franków. Model z 1948 można poznać po białych szparunkach i skrzynce narzędziowej, doczepionej do bagażnika nad tylnym kołem. W roku 1950 produkcja przekroczyła już 100 tysięcy sztuk. Velosolexy zaczęto też robić w innych europejskich krajach. Licencję zakupiła holenderska firma Van der Heem N.V. Co z Hagi, Hispano-Suiza Co. z Genewy i włoska fabryka SIFAC z Turynu. Od 1951 Velosolexy zaczęły być również produkowane w Wielkiej Brytanii.

W 1953 silnik zostal powiększony z 45 do 49 cm³. Sprzęgło zostało wprowadzone dopiero w 1959. Silnik firmy Solex montowany był nad przednim kołem, które napędzał za pośrednictwem ceramicznej rolki. Produkcja tego pojazdu we Francji trwała do 1988. Potem przeniesiono ją do Chin, lecz w 2001 zrezygnowano z tego pomyslu i wznowiono ją we Francji. W 2004 marka została zakupiona przez francuską grupę finansową CIBLE (oddział produkujący gaźniki został wykupiony już wcześniej, w 1973, przez Matrę, a później trafił w ręce Magneti-Marelli, Renaulta i Motobécane). Obecnie Velosolexy nadal są produkowane w swym ojczystym kraju. Nazwa handlowa VELOSOLEX jest w tej chwili własnością firmy Velosolex America, LLC, która sprzedaje te pojazdy na całym świecie, podczas gdy nazwa handlowa Solex pozostaje własnością firmy Magneti-Marelli.

Już w 1947 Solex poprosił koncern paliwowy BP o opracowanie specjalnej mieszanki dla Velosolexa, pozwalającej optymalnie wykorzystać jego 45-centymetrowy silnik. W tym czasie BP sprzedawało już paliwa „Energic” i „Energol” dla innych motorowerów. Tak powstała mieszanka Solexine, sprzedawana w dwulitrowych żółtych puszkach (ten żółty kolor pozostał w użyciu do 1957) oraz bezpośrednio z dystrybutorów.