Kapitan Gerard. Historia

Armia francuska zaczęła eksperymentować z rowerami pod koniec lat 70-tych dziewiętnastego wieku. W 1890 były już regularną częścią wyposażenia służby łączności, a w San Quentin stacjonowała "zroweryzowana" kompania piechoty. Jej dowódca, kapitan Gerard, wymyślił i w 1893 opatentował rower składany; taki rower żolnierze mogliby łatwo przenosić na plecach w niesprzyjającym terenie. Jednak konstrukcja Gerarda była tak niedoskonała, że nie nadawała się do praktycznego użytku. Szukając pomocy, Gerard natrafił na francuskiego przemysłowca, Charlesa Morela, który od paru lat prowadził prace nad składanym rowerem własnego pomysłu. Obaj dżentelmeni doszli do porozumienia i 5 pażdziernika 1894 podpisali umowę. Gerard miał promować projekt i zdobywać zamówienia armii, Morel miał się zająć finansowaniem i nadzorowaniem produkcji. Wytwórnia ruszyła w kwietniu 1895, a ilość zamówień szybko zaczęła przekraczać jej możliwości. Na początek przekazano do testowania armii francuskiej 25 sztuk rowerów, a wkrótce pewną ich ilość nabyły również armie rumuńska i rosyjska. W październiku 1895 otwarto pierwszy sklep, udostępniając rower cywilom. Kapitan Gerard zaczął cieszyć się coraz większą popularnością, brał udział w paradach na czele swego oddziału cyklistów, został przyjęty przez prezydenta i stał się publiczną twarzą całego przedsięwzięcia. W końcu zaczął podważać rolę swego partnera, Morela, co doprowadziło do tarć i do rozwiązania spółki.

Patent wykupiło konsorcjum złożone z firm Peugeot. Michelin i z przedstawicieli armii francuskiej. Peugeot zaczął sprzedawać składane rowery "systemu kapitana Gerarda" w roku 1899. Ze względu na zainteresowanie armii produkcja tego modelu sięgnęła tysięcy egzemplarzy, co stanowiło w tamtych czasach wielki sukces.