Enfield Cycle Co.

Firma powstała w 1893 (patrz Enfield. Początki). Pierwsze motorowe pojazdy Enfielda powstały w 1899. Były to trójkołowce i czterokołowce z silnikami De Dion, Zaczęli też eksperymentować ze zmotoryzowanymi rowerami, korzystając z silnika Minerva. Ich pierwszy prawdziwy motocykl powstał w 1910, z widlastym silnikiem MAG o mocy 2,25 KM. Jego kontynuacją był Royal Enfield Model 180 z 1912, dostępny w wersji z wózkiem bocznym i bez. Model 180, zaopatrzony w silnik widlasty JAP 770 cm3 odnosił sukcesy w Isle of Man TT i na torze w Brooklands.

Nazwa Royal Enfield jako marka motocykli weszła w użycie w 1911. W tym czasie Enfield aktywnie uczestniczył w przygotowaniach do pierwszej wojny światowej. Dostarczył znaczną liczbę motocykli brytyjskiemu ministerstwu wojny, miał też kontrakt z armią carską i eksportował motocykle do Rosji, w tym wersję z wózkiem bocznym zaopatrzonym w karabin maszynowy. W tym okresie Enfield korzystał już z własnych silników, 225 cm3 i dwucylindrowego 425 cm3. W 1921 Enfield opracował nowy silnik, V-twin 976 cm3, a w 1924 powtał jego pierwszy jednocylindrowy czterosuw 350 cm3. W 1928 Royal Enfield zaczął używać obłych „siodłowych“ zbiorników paliwa, nasadzanych na rurę ramy, a także wprowadził amortyzację kierownicy za pomocą centralnie umieszczonej sprężyny. Wyprzedził w ten sposób innych producentów motocykli. W 1931 zmarł Albert Eadie, jeden z założycieli firmy, a w 1933 zmarł też jego partner, Robert W. Smith. Syn Roberta, Frank Smith, prowadził ją nadal aż do lat 60-tych. Pomagali mu w tym jego dwaj bracia. Wszyscy trzej byli entuzjastami motocykli i startowali w wyścigach, nie bez sukcesów. Jednak lata 30-te były trudne dla Enfielda i firma przetrwała Wielki Kryzys tylko dzięki zgromadzonym oszczędnościom.

Podczas drugiej wojny Enfield produkował motocykle dla armii. Były to: dolnozaworowy WD/C 350 cc , WD/CO 350 cc OHV, WD/D 250 cc SV, WD/G 350 cc OHV i WD/L 570 cc SV. Najsłynniejszą ich konstrukcją z tego okresu jest WD/RE znany jako „latająca pchła“ lekki motocykl (125 cm3) przeznaczony do zrzucania na spadchronach. Aby zabezpieczyć się przed bombardowaniami, Enfield w 1942 przeniósł produkcję do zespołu podziemnych hal w Westwood obok Bradford nad Avonem.

Po wojnie podziemna fabryka działała nadal, specjalizując się w produkcji narzędzi maszynowych. Równolegle Enfield wznowił produkcję motocykli. Wykupił też sporo własnych motocykli z wojskowych zapasów i po dokonaniu niezbędnych zmian i napraw je również skierował na rynek. Do początku lat 70-tych Enfield oferował wiele udanych motocykli turystycznych i trialowych. W 1968 jego pierwszą fabrykę w Redditch, w Worcestershire wykupił Norton-Villiers-Triumph (NVT). Produkcję wstrzymano w 1970, a wytwórnia ostatecznie została zlikwidowana w 1971. Od 1956 indyjski oddział Enfielda składał motocykle Bullet z importowanych części, a od 1962 wytwarzał je już sam. Firma Enfield of India kupiła prawa do marki Royal Enfield w 1995 i motocykle te nadal są produkowane w Chennai, co czyni model Bullet najdłużej produkowanym motocyklem na świecie.

Reklama opublikowana w szkolnym magazynie w lipcu 1946 (kliknij by powiększyć)