IFA BK 350 1956

IFA BK 350 z 1956 roku. Motocykl produkowany w Niemieckiej Republice Demokratycznej w niegdysiejszych zakładach DKW jako luksusowy motocykl turystyczny. Był to ich pierwszy powojenny projekt. Model po raz pierwszy zaprezentowano na wystawie w Lipsku wiosną 1951 jako „DKW-Zweizylindermaschine”, lecz produkcja masowa rozpoczęła się dopiero pod koniec 1952 i trwała do 1959 (patrz też: MZ BK 350). Motocykl napędzany jest dwusuwowym silnikiem typu "bokser" o pojemności 343 cm³ i mocy 15 KM przy 5000 obr/min., zasilanym dwoma gaźnikami. Tylne koło amortyzowane za pomocą suwaków, przeniesienie napędu na tylne koło za pośrednictwem wału Kardana („BK” oznacza Boxer-Kardan). Prędkość do 120 km/h.

„Trudno o dziwniejszy projekt silnika niż chłodzony powietrzem dwucylindrowy bokser Ify BK 350. Jednak gdy się nad tym zastanowić, ma to sens, zwłaszcza w zwichrowanych realiach bloku wschodniego. Ograniczenie liczby zaworów i skoordynowany ruch tłoków pozwolił umieścić cylindry niezwykle blisko siebie, jak na dwusuw, i zminimalizować drgania, co w rezultacie dało tak gładką pracę silnika jak w czterosuwowych bokserach z tamtych czasów. Co zaś najważniejsze – gdy brać pod uwagę warunki panujące w krajach podlegających Sowietom – udało się osiągnąć tę płynność bez komplikowania konstrukcji. Projekt tego silnika był rozpatrywany przez DKW w latach wojny, odrzucono go jednak, gdyż czterosuwowy bokser uznano za lepszy. Gdy komuniści przejęli władzę nad wschodnią częścią Niemiec, ze względu na prostotę i efektywność ocenili ten silnik lepiej niż burżuazyjni inżynierowie niegdysiejszej Trzeciej Rzeszy.

W czasie, gdy BK 350 wdrożono do masowej produkcji, upaństwowione zakłady DKW przybrały nazwę IFA (Industrieverband Fahrzeugbau). W późniejszym czasie zostały przemianowane na Motorradwerk Zschopau, stąd MZ. Moc 15-17 koni mechanicznych, jaką rozwijał ten dwusuwowy bokser, nie była szczególnie imponująca, a instalacja elektryczna motocykla była prymitywna nawet jak na ówczesne standardy. Jednak IFA była atrakcyjna, trwała, łatwa do naprawienia prostymi narzędziami i można ją było kupić w wersji czterobiegowej do szybszej jazdy albo z niższymi przełożeniami do jazdy z wózkiem bocznym. I mimo minimalistycznego stylu cechowała się pewną elegancją.” (cytat z hooniverse.com)