SHL M05

SHL M05 budowano w Warszawskiej Fabryce Motocykli (WFM) od czerwca 1954 do początku 1955. Silnik: S01, dwusuwowy jednocylindrowy 123cm³. Moc 4 KM przy 4250 obr/min. Trójstopniowa skrzynia biegów, nożna. Prądnica 6V, bez akumulatora. Nie było również klaksonu ani światła stopu, podobnie jak w poprzednich modelach. Zawieszenie przednie: amortyzator teleskopowy bez tłumienia olejowego, tylne: sztywne. Waga motocykla to ok. 80 kg. Prędkość maksymalna 67 km/h, zużycie paliwa ok. 2,8l/100 km. Od swego poprzednika, SHL M04, ten model różni się przede wszystkim przednim zawieszeniem; widelec teleskopowy zamiast przestarzałego trapezu. Do chwili gdy zrezygnowano z nazwy SHL powstało ok. 12,5 tys. sztuk modelu M05. Koniec jego produkcji oznaczał koniec "warszawskich" SHL-ek. Nie był to jednak kres istnienia tej marki. W 1958, po sześcioletniej przerwie, przywrócono produkcję motocykli w Kielcach; ubocznym skutkiem politycznej odwilży była bowiem rezygnacja ze ścisłej centralizacji w gospodarce. Bezpośrednim następcą SHL M05 stał się model SHL M06-U z silnikiem 148 cm³. W 1959 zastąpił go M06-T z wahaczem pchanym i dwoma amortyzatorami teleskopowymi z tłumieniem hydraulicznym, w 1961 pojawił się M11, a w 1968 - M17 Gazela, ostatnie wcielenie motocykla SHL. Produkcja Gazeli została wstrzymana w czerwcu 1970 decyzją ówczesnych władz.

Patrz też: SHL M05 (drugi egzemplarz).