Velocette LE MK1 1951

Velocette MK1 z roku 1951. To pierwsza wersja modelu LE (od „Little Engine”) firmy Veloce, z silnikiem 149 cm³. W 1951 wprowadzono nieco większy model MK2, a w 1958 weszła na rynek wersja MK3 (patrz: Velocette LE MK3 1958). LE po raz pierwszy zaprezentowano na Earls Court Show w 1948 pod hasłem "Motorcycle for Everyman" (motocykl dla każdego). Pojazd przeszedł renowację (więcej informacji).

Velocette to nazwa motocykli brytyjskiej firmy Veloce Ltd. z Hall Green, Birmingham. Była to niewielka firma rodzinna, sprzedająca znacznie mniej motocykli niż BSA, Norton czy Triumph. Była jednak znana z wysokiej jakości i odnosiła sukcesy w sportach wyścigowych. Dwa razy zdobyła mistrzostwo świata w klasie 350 cm³ (1949-1950), do niej też należy niepobity dotąd rekord długości jazdy z prędkością 100 mil na godzinę (161 kph) w kategorii motocykli jednocylindrowych 500 cm³. Veloce nie była firmą dużą, ale innowacyjną i wiele opatentowanych przez nią rozwiązań jest w tej chwili powszechnie wykorzystywanych w budowie motocykli.

Po drugiej wojnie Veloce dostrzegła zapotrzebowanie na wygodny i ekonomiczny środek transportu i stworzyła swój model LE (od „Little Engine”). Był to obudowany lekki motocykl z chłodzonym wodą dwucylindrowym, bocznozaworowym silnikiem 149 cm³, z teleskopowym przednim widelcem. Dyrektorowi Veloce, Eugene Goodmanowi, zależało na stworzeniu pojazdu radykalnie nowego, a przy tym taniego w eksploatacji, komfortowego i niebrudzącego. Projektant LE, Charles Udall, zaproponował kompaktowy model, gdzie wszystkie ważne podzespoły zostały obudowane. Jednak maszyna była dość skomplikowana i niezbyt tania, w związku z tym nie cieszyła się takim zainteresowaniem, na jakie liczyła firma. Wprawdzie sprzedano więcej sztuk modelu LE niż jakiegokolwiek innego motocykla Velocette, jednak zyski musiały pokryć koszty stworzenia całkiem nowej linii produkcyjnej. W końcu LE zdobył uznanie jako motocykl policyjny, do patroli ulicznych.

LE był wyposażony w czterosuwowy, dwucylindrowy, chłodzony wodą silnik 149 cm³ i zapłon bateryjny dla ułatwienia rozruchu. Miał ramę z tłoczonych blach stalowych, teleskopowe przednie zawieszenie i trzy biegi. Aluminiowe osłony na nogi i podnóżki nadawały mu wygląd podobny do skutera. Na oprzyrządowanie składały się prędkościomierz i licznik przebiegu. Aby zredukować hałas i drgania, silnik był mocowany na gumowych podkładkach, a blaszane części ramy wykładane filcem. Silnik był tak cichy, iż niektórzy użytkownicy zarzekali się, że czasem muszą sprawdzać kontrolkę zapłonu by upewnić się że pracuje. Zewnętrzna obudowa składała się z łatwych do demontażu paneli, wolne miejsce przed bakiem wykorzystano jako schowek. Był to niezwykle wygodny pojazd, lecz jego cena – 126 funtów – była dość wysoka, gdy porównać np z ceną Bantama BSA (76 funtów). W rezultacie sprzedaż była mniejsza, niż oczekiwano.