WSK z roku 1957. To model bliźniaczy względem warszawskiego WFM M06, produkowany w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego (WSK) w Świdniku, później znanej też pod nazwą PZL-Świdnik. Powierzono jej to zadanie, ponieważ Warszawska Fabryka Motocykli nie była w stanie wytworzyć dostatecznej liczby jednośladów. Pierwsze próbne egzemplarze zmontowano w Świdniku już we wrześniu 1954, a seryjną produkcję rozpoczęto w 1955 o kilka miesięcy później niż w WFM. Początkowo WSK i WFM różniły się tylko logo. Oba pojazdy otrzymały ten sam silnik S-01, do roku 1957 włącznie równolegle przechodziły też wszelkie zmiany i modernizacje. W 1958 dział konstrukcyjny fabryki WSK zaprezentował prototyp M06-Z, po raz pierwszy proponując własne zmiany. Ulepszono przednie zawieszenie, dodając tłumienie olejowe, wprowadzono też mocniejsze hamulce. Prędkościomierz został wbudowany w przednią lampę. Zachowując niezmieniony kształt ramy, zaproponowano zastąpienie ceowników zamkniętymi profilami prostokątnymi. Do tego dodano wygodniejszą kanapę, głębsze błotniki i trójkątne boczne osłony.
Wprowadzenie wszystkich zmian naraz okazało się zbyt kosztowne, dlatego w lutym 1959 do produkcji weszły dwa modele: droższy M06-Z (z wszystkimi zmianami, w wersji najbardziej luksusowej - z chromowanymi obręczami kół i światłem stopu - kosztował 10600 zł) i tańszy M06-L, gdzie zmieniono tylko profil ramy, kanapę i zastąpiono silnik S-01 jego zmodernizowaną wersją, S-017, o mocy 6 KM (ten model kosztował 7000 zł). Później pojawił się WSK M06-Z-150 z większym silnikiem (148 cm3), a w 1964 model WSK M06-64, który był już wyraźnie lepszy niż produkty WFM. Produkcja motocykla WSK w różnych, stopniowo ulepszanych wariantach trwała aż do października 1985, czyli do chwili zamknięcia zakładu. Ogółem w Świdniku wyprodukowano ponad 1.7 mln motocykli klasy 125.