Smith Motor Wheel - Mead (Crusader)

Crusader, rower z Mead Cycle Company, z silnikiem Smith Motor Wheel. Rower był wyjątkowo dobrze zachowany, z wieloma oryginalnymi akcesoriami, jak siodełko, mechaniczny klakson, skrzynka narzędziowa i inne. Oryginalny lakier również w większości się zachował (zobacz zdjęcia), dzięki czemu można było wiernie odtworzyć malowanie.

Motocykle wywodzą się z rowerów, do których zaczęto dodawać silniki – tak właśnie wyglądały te najstarsze. Z czasem motocykle odniosły wielki sukces, lecz zarazem stały się dość kosztowne. Wtedy znów powszechnym zwyczajem stało się wyposażanie rowerów w silniki, niewielkie i stosunkowo niedrogie. Jednym z nich było „koło motorowe Smith'a”, czyli Smith Motor Wheel. Mocowano je przy tylnym kole pojazdu, odpalano, zniżano do poziomu gruntu – i można było jechać. W USA sprzedano ich ponad 60000 do chwili, gdy produkcję przejął Briggs & Stratton, który ją kontynuował. „Koło motorowe” Smitha to jednocylindrowy, chłodzony powietrzem silnik o mocy jednego konia mechanicznego (potem Briggs & Stratton zwiększył moc do 2KM, powiększając cylinder). Historia „koła motorowego” sięga roku 1910, gdy opracowano silnik o nazwie Wall Auto Wheel. Projekt został wkrótce zakupiony przez firmę A.O. Smith i po pewnych zmianach wdrożony do produkcji w roku 1914. Nowy silnik Smitha kosztował 60 dolarów. Zgodnie z zamysłem jego twórców, można go było z łatwością dołączyć do dowolnego pojazdu.

W produkcji silników doczepnych prekursorem na rynku amarykańskim był Shaw; i podobnie jak Shaw, firma A.O. Smith podjęła próbę wprowadzenia na rynek prostego samochodu ze swym silnikiem. Samochód napędzany „kołem motorowym” Smitha (na zdjęciu po lewej) otrzymał nazwę Smith Flayer. Gdy w maju 1919 roku Smith sprzedał patent firmie Briggs & Stratton Corporation z Milwaukee, Wisconsin, samochód zaczął być sprzedawany jako Briggs & Stratton Flayer. Briggs & Stratton kontynuował produkcję „kół motorowych” i Flyerów do 1925.

Mead Cycle Co z Chicago

Mead Cycle Company była jednym z 68 producentów rowerów działających w Chicago na przełomie wieków. Została założona w roku 1895 w Wichita przez Jamesa Lucasa Meada zwanego „Bunny”, syna Jamesa R. Meada (na zdjęciu po lewej), słynnego pioniera i jednego z założycieli miasta Wichita. Później firmę przeniesiono do Chicago. Po śmierci Jamesa L. Meada w wieku osiemdziesięciu lat firmę prowadził dalej jego syn, James E. Mead. Pod jego kierownictwem firma osiągnęła rekordowe wyniki: w roku 1900 na składzie mieli 8000 rowerów. Mead Cycle Co. prowadziła głównie sprzedaż w oparciu o listowne zamówienia. Publikowali swe katalogi i dawali ogłoszenia w prasie, w pismach takich jak Boys Life.

”Co do Mead Cycle... była to jedna z najbardziej znanych firm rowerowych świata, miała wielkie wytwórnie zarówno w Anglii jak i w USA. Prowadzili głównie sprzedaż wysyłkową, sprzedawali swe rowery na całym świecie. Mieli kilka własnych marek rowerów...” Leon Dixon, kurator National Bicycle History Archive of America

Powyżej: widok Chicago z początku dwudziestego wieku. Po prawej stacja kolejowa przy Madison Street. Na budynku po lewej widnieje napis: Chicago Factory, Mead Cycle Company, Bicycles.

A.O.Smith Company

Firma została założona w roku 1904, lecz jej historia zaczęła się naprawdę w połowie dziewiętnastego wieku, gdy Charles Jeremiah Smith wyemigrował do Stanów Zjednoczonych z Anglii. Z obwoźnym warsztatem kowalskim przewędrował długą drogę do Milwaukee w Wisconsin. Po dziesięciu latach pracy na własny rachunek zatrudnił się w warsztatach kolejowych. Jako dobry fachowiec miał wysoką pensję, mimo to w roku 1874 znów postanowił założyć własny interes. Otworzył wtedy warsztat i zaczął robić części do wózków dziecinnych. Dwóch z jego czterech synów, Charles S. i George H., dołączyło do tej rodzinnej firmy w następnej dekadzie.

Gdy w ostatnich latach XIX wieku gwałtownie wzrosła popularność rowerów, firma C.J.Smith & Sons znacznie się rozrosła. W roku 1895 Smith był już największym wytwórcą stalowych części do rowerów w USA. Sędziwy założyciel firmy poprosił najstarszego syna, Artura (A.O. Smith) architekta specjalizującego się w dużych budynkach, o pomoc w postawieniu 5-kondygnacyjnego budynku dla szybko rozwijającej się fabryki. Po dwóch latach współpracy z ojcem Artur zdecydował się przyłączyć do rodzinnej firmy i zająć jej finansami. W tym czasie C.J. Smith & Sons mógł się już ogłosić największym producentem części rowerowych świata. Boom rowerowy i początek ery automobili otworzyły nowe perspektywy przed firmą. W roku 1899 rodzina sprzedała firmę monopolowi „Bicycle Trust”, czyli Federal Bicycle Corporation of America. Artur O.Smith zachował dla siebie kierownictwo warsztatu w Milwaukee, oddziału o nazwie Smith Parts („Części Smitha”). Pasją Artura była motoryzacja, postanowił więc zająć się budową ram samochodowych. W 1902 po dwóch latach „majstrowania” pierwsza rama została sprzedana firmie Peerless Motor Car Co.

Sława tej ramy, która okazała się lżejsza, mocniejsza, bardziej uniwersalna i tańsza niż wszystkie dotąd robione, rozeszła się szybko. W kolejnym roku Artur Smith miał już kontrakty z sześcioma głównymi producentami samochodów. W roku 1903 Smith zerwał z Federal Bicycle Co, wykupił Smith Parts z rąk korporacji i w 1904 roku założył własną firmę pod własnym nazwiskiem – A.O. Smith Company. Już w pierwszym roku obrót przekroczył 375 tysięcy dolarów, a zyski wyniosły ponad 100 tysięcy. Niestety był to również rok śmierci patriarchy, C.J. Smitha.

W kwietniu 1906 Henry Ford zakontraktował ramy u Smitha. W tym czasie firma była w stanie produkować tylko 10 tłoczonych ram stalowych dziennie. Ford jednak chciał dostać 10 tysięcy ram w ciągu czterech miesięcy, a to wymagało dziesięciokrotnego zwiększenia mocy produkcyjnych. Smith zdawał sobie sprawę, że zwykłe zwiększenie liczby hal i robotników nie rozwiąże problemu; nie było dość czasu na szkolenia. Zaczął więc poszukiwać sposobów zwiększenia efektywności przez innowacje technologiczne. Prasy zostały przerobione, by mogły równolegle wytłaczać dwie odpowiadające sobie połówki podwozia, a wszystkie maszyny ustawiono tak, by stworzyć ciągłą linię montażową. Dostarczenie w umówionym terminie, w sierpniu, 10 tysięcy ram pozwoliło Fordowi pod koniec roku 1906 wprowadzić na rynek serię popularnych, niedrogich automobili Model N. Zaś A.O. Smith wkrótce nie mógł już poradzić sobie z napływającymi zamówieniami, zbudował więc nowe, większe zakłady w Milwaukee, o powierzchni 135 akrów. W końcu dekady produkował już 110 tysięcy ram rocznie, co pokrywało ponad 60% zapotrzebowania ówczesnego przemysłu motoryzacyjnego.

Trzy lata później Artur Smith zmarł, a prezesem firmy został jego syn, Lloyd Raymond (Ray). Ray nie zamierzał odcinać kuponów od swej uprzywilowanej pozycji dynastycznego następcy. Podobnie jak jego ojciec, chciał zasłużyć – i zasłużył – na miejsce w Wisconsin Business Hall of Fame. Ten 23-letni menedżer, wcześniej sekretarz firmy, wprowadził udoskonalenia techniczne, które pozwoliły siedmiokrotnie zwiększyć tempo produkcji. Ray zaczął też poszukiwania nowych kierunków rozwoju. Zakupił licencję na produkcję „koła motorowego”, niewielkiego silnika benzynowego który mógł zostać użyty jak napęd dla roweru – tak właśnie powstał Smith Motor Wheel.

W latach 1914-1919 firma sprzedała 25 tysięcy takich zmotoryzowanych rowerów. Wprowadzono do sprzedaży również małe samochodziki o drewnianej konstrukcji napędzane silnikiem Smith Motor Wheel, czyli wspomniane wyżej automobile Smith Flayer. W maju 1919 A.O.Smith sprzedał prawa do wytwarzania silnika oraz automomobila firmie Briggs & Stratton z Milwaukee. Obecnie A.O. Smith jest wytwórcą szerokiej gamy produktów, od części podwozi samochodowych po silniki elektryczne, zbiorniki i systemy grzewcze oraz instalacje rurowe. (na podstawie artykułu z http://www.fundinguniverse.com/company-histories)